Irailaren 16 eta 17an, Anabel Dominguez etorri zaigu bisitan, gerrietako muskulu-distrofia edo kalpainopatia (jatorri genetikoa duen gaixotasun arraroa) dituen Sevillako pazientea, eta Institutuko Gaixotasun Muskularren Taldearekin urrunetik lotura duena.

Taldeko arduradunek, Adolfo López de Munain doktoreak eta Amets Saenz doktoreak, eta bere taldekideak harrera egin ondoren bisitan lagundu diote. Topaketan Anabelek berak idatzitako “No soy lo que ves” dibulgazio-liburua eman die eta sare sozialetan izandako esperientzia kontatu du.

Anabelek garai batean oso gaizki pasatu zuen gaixotasuna ez onartzearekin. Onartzea ez da lan erraza, are gutxiago aurreiritziz eta espektatibaz betetako gizarte batean. Ez da erraza aulki bat erabiliko duzula jakitea, zure gorputzak ez dizula lagunduko zuk nahi duzun bezala. Bere liburuan norberarengandik espero denari buruz hausnartzen du eta etiketek eragiten duten kalteari buruz. Bere esperientzia egunen batean seinalatuta eta desberdin sentitu ziren guztien zerbitzura jartzen du, eta itxaropen kutsua ematen die bere burua onartzeko bidean dauden pertsona guztiei. Zintzotasunez, umorez eta baikortasunez.

Anabel orain ondo dago, eta sare sozialetako parte-hartzaile aktibo bihurtu da. Sare sozialetatik gaixotasuna ezagutzera ematen du, diagnostikoa nola hartu zuen edo eta gurpil-aulkian ibiltzeagatik dituen zailtasunez hitzeginez.

Pozgarria izan da Anabel gure artean edukitzea eta ezintasunaren gaiak zein artez lantzen dituen ikustea, gerrietako muskulu-distrofia lehen pertsonan bizi baitu.

Anabel Domínguez (@nosoyloqueves)